De naam fytotherapie komt van de woorden phuton = plant en therapeia = geneeskundige behandeling.

Fytotherapie wordt gedefinieerd als de wetenschap die zich bezighoudt met de toepassing van plantaardige geneesmiddelen bij de behandeling en genezing van ziekten.

Het gebruik van planten, bloemen en kruiden als geneesmiddel is een van de oudste geneeswijze die we kennen. Sinds mensenheugenis worden er kruiden verzameld en samengevoegd, een kunst die van generatie op generatie is overgedragen (ervaring en intuïtie). Intussen is de kennis van medicinale planten een wetenschap geworden. De werkzame stoffen werden vastgesteld en de werking van de inhoudsstoffen werd onderzocht.

In de fytotherapie, waarbij dus kruiden als geneesmiddelen worden toegepast, is het gebruikelijk de plant in zijn medicinale werkzaamheid te beschrijven en toe te passen aan de hand van de geanalyseerde inhoudsstoffen, waarbij het kruid in zijn geheel wordt gebruikt. Dit in tegenstelling tot de allopathische of reguliere therapie (ongeveer 40% van de moderne, chemisch vervaardigde, verpakte geneesmiddelen zijn synthetische varianten van kruiden en planten), waarbij het hoofdbestanddeel uit het geheel van de plant wordt geïsoleerd en tot geneesmiddel verwerkt. Hierbij gaat echter een belangrijk deel van de werking verloren.
Dit laatste is goed te begrijpen vanuit de signatuurleer, welke zijn oorsprong vindt bij Paracelsus. Deze leer gaat ervan uit dat de plant als geheel meer is dan de som der afzonderlijke delen en daarom ook dat de medicinale werking van de gehele plant meer is dan de som van de werkingen van de verschillende inhoudsstoffen.
Hoewel we ons in de kruidengeneeskunde richten op specifieke klachten, gaan we er van uit dat het kruid de mens, behalve op lichamelijk niveau, ook psychisch en energetisch zal beïnvloeden.  Kruiden hebben als doel de eigen lichaamsfuncties te stimuleren en ons van giftige stoffen te bevrijden. Hierdoor wordt de balans in het lichaam gecorrigeerd en wordt het lichaam schoon.